Cinsiyetsiz Oyuncakları Neden Tercih Etmeliyiz?

San Jose State Üniversitesi’nde cinsiyet ve oyuncaklar üzerine çalışan Prof. Dr. Elizabeth Sweet şimdiki oyuncakların bundan 50 yıl öncesine göre daha fazla cinsiyetçi olduğunu söylüyor. Sweet’in araştırması 1970’teki oyuncak reklamlarında çocukların sarı, yeşil, kırmızı gibi farklı renklerde oyuncaklarla oynadığını, ev işleri ve bilim/mühendislik konusunda cinsiyetçi bir ayrım olmadığını gösterirken 1980 ve 1990’larda oyuncakların daha fazla cinsiyete göre ayrılmaya başladığını ve bugün raflarda gördüğümüz mavi-pembe ayrımınının olduğunu söylüyor.

Ebeveynler çocukları için daha kolay ve hızlı bir şekilde alışveriş yapmak istedikçe oyuncak sektörü de pazarlama stratejilerini kız ve erkek çocuklarını farklı hedef gruplar olarak kurgulayarak düzenliyor. Maalesef ki bu pazarlama, eşitsizliklerin oyuncak raflarında başlamasına neden oluyor.

Her ebeveyn herhangi bir oyuncak mağazasında “kız çocuk için mi, erkek çocuk için mi?” sorusunu mutlaka duymuş ya da duyuyordur. Birçok araştırma cinsiyete göre oyuncak tercihinin olumsuz sonuçlarına dikkat çeker. Nedir bu olumsuz sonuçlar?

1. Kalıplaşmış Cinsiyet Rolleri

Kız çocuklarına bebek, bebek evi, mutfak gereçleri gibi oyuncakların ya da oğlan çocuklarına kamyon, savaş oyunları, spor gereçleri gibi oyuncakların alınması cinsiyetçi düşünceleri ve kalıplaşmış cinsiyet davranışlarını daha da pekiştiriyor. Şunu unutmamak gerekir ki oyuncağın niteliği ve özellikleri dizayn edilirken hitap ettiği cinsiyetten çok daha önemlidir.

2. Olumsuz Düşünceler

Cinsiyetçi oyuncaklar, çocukların kendileri hakkında düşüncelerini de etkiliyor. Yapılan bir araştırma, Barbie bebek resimlerine bakan 5 yaşındaki kız çocuklarının kendi vücutları hakkında kötü hissettiğini ve zayıf olmak istediklerini göstermiş. Kaslı aksiyon figürleriyle oynayan oğlan çocukları da aynı şekilde vücutları hakkında kötü hissetmişlerdir.

Bir diğer araştırma ise 3 buçuk yaşındaki kız çocuklarının zayıf ve şişman oyuncak bebeklere bakışlarının farklı olduğunu gösterir. Çocuklar zayıf bebekleri “akıllı, mutlu, ve arkadaşı var” olarak değerlendirirken şişman bebekleri ise “üzgün, yorgun, hiç arkadaşı yok” olarak değerlendiriyorlarmış